Sześć
Dawno dawno temu w poniedziałki, środy i czwartki przed 20:00 siadało się przy radio i magnetofonie. Do kieszeni magnetofonu wkładało się dobrego chroma z Pewexu. Przed lub zaraz po godzinie 20 na fali 72.1MHz (w Łodzi) można było wyregulować sygnał zapisu magnetofonu.
Nagle z ciszy Pat Metheny grał sześć nut, a Lyle Mays dobijał akord na fortepianie i było się w niebie...
Pięć - M.
Na osiedlu był znany z nazwiska. Kiedyś zaprosił mnie do siebie do domu. Po naciśnięciu dzwonka do drzwi usłyszałem wysoki kobiecy głos „chwileczkę”. Osz ty w mordę, jak on ma na imię?! Nie wiem, nie pamiętam!!! Drzwi otworzyły się.
- Yyyyyyy. Zastałem syna?
Tak zaczęła się moja wieloletnia przyjaźń. Jedna z najowocniejszych muzycznie.
Dziś nie będzie zwierzeń. Dziś piosenka, którą zaśpiewałby ktoś inny, gdyby Michael Jackson siedział w kiciu za stukanie nieletnich. Quincy Jones dałby ją komuś innemu do zaśpiewania, bo przecież najlepsza linia basu w historii muzyki rozrywkowej nie mogłaby się zmarnować.
Trzy
Dziewczyna
12 maja 89 w Katowickim spodku wystąpiła kapela The Bolshoy. Znana ówcześnie w Polsce. Ich przebój Sunday Morning był na pierwszym miejscu listy przebojów trójki. Ze dwa tygodnie. To był mój pierwszy wyjazd na koncert z grupą kumpli panków i metali. Jechaliśmy z Łodzi kiblem do Katowic strasznie długo. Dzień po mojej osiemnastce… Sikor, Marian, w skręcie ganja samosiejka. Koczowaliśmy pod Spodkiem, przyjechaliśmy bez kasy, koło południa, a koncert jak to koncert.
Na suporcie grał Muniek Staszczyk. Słabo mu szło. Nie lubię Muńka Staszczyka.
P. był moim przyjacielem w podstawówce. Takim przyjacielem jak dla Sawyera był Finn jak dla Bolka Lolek. Zrzuciliśmy kondoma pełnego wody na faceta w białym garniturze w śmigus dyngus (dobijał się do mieszkania P. dosyć długo). Zrobiliśmy bitwę wodno powietrzną w wannie – popiół ze spalonych papierowych łódek i samolotów okleił wannę nie do usunięcia w dziesięć sekund kiedy przyszła z pracy mama P.
Ładne kilka dni temu kolega poprosił mnie, bym na ścianie wkleił okładki dziesięciu płyt, które ukształtowały mój gust muzyczny. Bez opisu, wyjaśnienia itp. No i jak to zrobić? Po co? Przecież mój gust muzyczny nie ma znaczenia, nie jest w niczym inny od kilkunastu koleżanek i kolegów, którzy wkleili swoje wybory w ostatnim miesiącu. Kto z was klika w muzykę znajomych na fejsie? To po co wklejać okładki, które nikomu nic nie powiedzą? No dobra, czasem kliknę muzę od Jakuba Kubicy, Szabli czy Adama. CZASEM.
I tak się zastanawiam dobre „kilka” dni, co zrobić z tym wyzwaniem, jak mu sprostać, skoro nie chcę? Jak wybrać dziesięć? Jak wybrnąć?
No więc tak. Robię to kompletnie na odwrót. Może kiedyś ktoś to przeczyta… może córeczka jak troszkę zwolni w latach 40. XXI wieku, a gdzieś będzie jakieś WayBackMachine? Witaj z przeszłości, witaj w mojej głowie.
Jeden...
Rok 1989. To był dobry rok. Może przynajmniej ciekawy. Dwadzieścia osiem lat temu plus minus kilka dni spotkałem na moim osiedlu kolegę z liceum. Spotkanie było dosyć zaskakujące, bo kolega mieszkał w innej dzielnicy Łodzi. Na Bałuty nie zapuszczał się często, a przynajmniej nigdy go wcześniej nie spotkałem na moim osiedlu. Na pytanie co tu robi uśmiechnął się tajemniczo i powiedział… Nie, zanim napisze co powiedział muszę przypomnieć co dokładnie 28 lat temu działo się w Polsce. Był koniec maja. Za tydzień miały być pierwsze wybory w których mogłem wziąć udział. W wyborach do sejmu 35% miejsc było wybierane demokratycznie. Resztę mieli zagwarantowaną kandydaci PZPR, PSL (wiem, nazywało się ZSL, ale to ci sami cwani byli rolnicy) i SD (taka partia, którą niedawno przejął pewien miłośnik białych kruków). Do senatu była pełna wolność. Już za kilka dni mieliśmy się przekonać, czy Solidarność wygra, a wcale nie było to wtedy takie pewne.
W 1991 roku dorabiałem w redakcji Gazety Reklamowej, składając ją na programie Cyfroset. To było wyzwanie - pisało się stronę w języku składającym się z kilkudziesięciu znaków kontrolnych. No ale byłem w tym naprawdę dobry. No i któregoś dnia szef wezwał mnie do siebie. Byli tam panowie z wydawnictwa pirackiego, którzy mieli trochę obwolut do kaset na jakieś mydełka fa i opery. No i pokazał mi to pan szef i zapytał, czy potrafię coś takiego zrobić. No więc zgodnie z prawdą powiedziałem, że i owszem, że zrobiłem już wkładkę do kasety.